No worries mate

Inmiddels leven wij in onze Maui camper en ik kan zeggen, i like it. Op 8 m2 hebben wij uiteraard ook wel eens irritaties, maar no worries mate, zoals ze hier zeggen. Irritaties zijn hier na luttele minuten als sneeuw voor de zon verdwenen. En de zon die schijnt. We leven in de tropen. In Cairns hebben wij onze camper opgehaald en zijn meteen naar Port Douglas gereden. Met een kriebel in onze buik van lichte spanning, want tja, we hadden nog nooit in een camper gereden en links moesten we ook even aan wennen, maar met een fijn muziekje, 2 zingende kinderen achter in, langs de mooie kusten van het Noord Oosten van Australie, reden wij naar onze eerste camping. De eerste Big 4 (fijne camping sites in Australie) werd aangedaan. Dit zijn fijne campingsites met goede faciliteiten, zwembad vaak een speeltuin oid voor de kinderen en een bbq. We hebben 2 nachten hier gestaan. Port Douglas is een charmant plaatsje, met een paar winkeltjes en restaurantjes. We hebben heerlijk geluncht bij de live sailing club, aanrader. Een kaart waar je niet uit kunt kiezen, omdat alles lekker is. Beetje rond gestreund door het plaatsje. Dirk en Juul die voor het eerst gingen zwemmen met bandjes en helemaal in de wolken waren omdat ze zelf kunnen zwemmen. Je krijgt ze bijna niet het zwembad uit.

Via een tip van een collega van Erik zijn we naar Ellis beach gegaan met als tussenstop een bezoek aan de Hartley's crocodile adventures, een boottochtje over de rivier waar je gegarandeerd krokodillen ziet. Leuk, maar zou deze niet aanraden. Ellis beach is geweldig, we konden onze camper aan het strand zetten, wat zo heerlijk was. In de avond zaten Erik en ik tot laat onder een sterrenhemel, zoals ik hem nog nooit had gezien. We hebben er 2 keer in de ochtend langs het strand gerend en dolfijnen gezien, die 5 meter van de kust zwommen. Bij Ellis Beach heb je 1 cafeetje, waar bijna niemand is. Nu is dat overal ongeveer zo, want het is low season. We hebben ons druk gemaakt over niets. We dachten dat het stom was dat we niets hadden geboekt, maar nergens voor nodig, we kunnen overal komen aanrijden en er is plek. In het cafeetje heb je heerlijk eten, lekkere gin tonics. We hebben daar gevierd dat de hypotheek rond is van ons huis. In de maand voor ons vertrek hebben we nl ook nog een huis gekocht in Bussum, we leven op wolken, wat een geluk!

Vanuit Ellis Beach zijn we naar Mission Beach gereden, deze kregen wij als tip door van onze buurman bij Ellis Beach. De eerste dag bij Mission Beach was geen geluksdag, Erik raakte z'n trouwring in de zee kwijt. Ik kreeg een deja vu, dit is al eerder gebeurt op Curacao. Daar vond hij hem terug, hier na 1,5 uur duikpogingen met nog wat helpers helaas niet. Ons denkvermogen was door de hitte gesmolten en na een kleine irritatie over het niet sluiten van de hordeur, zijn wij vergeten de luifel in te trekken bij het wegrijden. Er heeft nog iemand achter ons aan gerend en gegild dat we moesten stoppen, helaas we reden de luifel kapot! Balen, maar zoals ik al eerder zei, nieuwe levensmotto is ' no worries mate' ook dit soort dingen horen erbij. Eroverheen zetten en bier drinken, dat helpt altijd! 

De volgende dag zijn we vanuit Mission Beach met een powerboot naar de great barrier reef gevaren om te snorkelen. Wat een prachtige ervaring, onderweg heb je het idee dat je in een natuurfilm zit, je ziet zwermen van witte sternen die duiken op opgejaagde visjes, die worden achterna gezeten door scholen tonijn in het kobaal blauwe water.  Je ziet duidelijk kleurverschil in de zee waar het koraal begint. Het is turquoise zoals je turquoise voorstelt. Onder water is het 't mooiste aquarium wat je je kunt bedenken, vissen in alle kleuren, het mooiste koraal, schelpen en zeesterren. Het was werkelijk adembenemend. Dirk en Juul vonden het heerlijk op de boot, snorkelen hebben ze even geprobeerd, maar vonden ze nog een beetje spannend. Het was een topdag. Ietwat verbrand zijn we naar Townsville gereden, met een tussenstop om ergens te slapen. We kwamen langs een kraampje langs de weg waar ze heerlijk lokaal fruit verkochten. De meneer daar wees ons, op het rode gezicht van Erik en mijn rode benen. Aloe Vera bladeren werden opengesneden en over ons heen gesmeerd. Wonderspul, want de volgende dag hadden we idd nergens meer last van.

Je rijdt hier uren lang langs sugercane, groot product hier, maar ook langs bananenbomen, mangobomen en ananas velden. Je kunt hier uren rijden, door de mooie uitzichten. Dirk en Juul kunnen afstanden tot 3,5 uur aan, dan wil Dirk voornamelijk spelen. Dirk is sowieso in need voor speelgoed. vandaag dan ook lego voor hem gekocht. want overal waar we komen vraagt hij om speelgoed. Hij ziet jong en oud voor vrienden aan. Waar we ook zijn, zoekt hij lotgenoten om mee te spelen en heeft hij moeite met afscheid nemen. Gelukkig kan hij ook leuk met Juul spelen en draait hun fantasie op volle toeren. Ze zijn dinosaurussen of Elsa en Anna. Dit wil Juul graag lang volhouden, maar Dirk houdt het daar snel mee voor gezien. Het is super intens met hen in de goede en in de wat mindere zin. We genieten zo van ze en hoe ze het samen doen en hoe zij ook aan het genieten zijn. Maar jeetje wat hebben wij luie kinderen gemaakt, als we een stuk gaan lopen, horen we alleen maar gejammer. ' ik kan niet lopen, ik kan echt niet lohopen' Inmiddels hebben we de tactiek dat wij doen alsof we het niet meer horen, bij Dirk wil dit nog weleens helpen. Juul blijft stokstijf staan en gaat een paar octaven hoger gillen dat ze niet kan lopen.

In Townsville hebben wij geprobeerd of wij de onderdelen van onze gebroken luifel konden vinden, het lijkt wel alsof Townsville een industrieterrein is met losse auto/camper onderdelen, helaas hebben wij ons onderdeel niet kunnen vinden. Maar ik heb een agent gevonden die het merk in Australië voert dat wij op de luifel hebben staan. We hebben deze beste meneer gebeld, no worries mate, was zijn antwoord, want hij had de benodigde onderdelen wel. In Brisbane, 1300 km verderop hebben wij weer een luifel. Voor nu betekent dit dat de loopruimte die wij in onze camper hadden, wordt ingenomen door onze defecte luifel.

We zijn naar Magnetic Island gegaan met de ferry, onze camper even ingeruild voor een lodge in the middle of nowhere. Wat een luxe om weer even in een echt bed te slapen met eigen douche. We sliepen in Magnetic B&B bij Phil en Robin, de vriendelijkste mensen op deze aarde. Phil straalt een grote vriendelijkheid uit. Hij bracht ons overal naartoe. Na het eten in Bare Foot bij Horshoe Bay, waar wij heerlijk hebben gegeten, terwijl Dirk en Juul binnen in de speelhoek aan het spelen waren en vrienden hadden gemaakt met de backpackers Alex en Sarah, konden we Phil bellen om ons weer op te halen. Hij liet ons wallabies zien die opkomen bij de koplampen die op hen schijnen. In de ochtend kregen we een heerlijk ontbijt van z'n vrouw Robin, waar rainbow parkieten in de tuin rond vlogen. We aten eieren van de kippen uit hun tuin.  Ze bracht ons naar Amy bay om rockwallabies te bekijken. Een mooie wandeltocht met 1 rockwalliby die we een wortel te eten konden geven. Ze heeft ons koala's laten zien en ons met een paar goede tips weer afgezet bij de ferry terug naar Townsville.

Inmiddels zijn we in Airlie bay beland, vandaag een heerlijk dag gehad met als onderdeel iets te vinden, waarmee ik we de foto's van de camera naar m'n laptop over kunnen zetten, want de usb poorten werken niet meer. Idee was dat ik van deze blog meteen een boek kon maken met verhalen en foto's Voor nu alleen foto's van m'n tel.

Morgen is Erik jarig en  gaan wij zeilen naar de Whitsundays, Life is good. No worries mate!