We moeten niets

Niets moet, dat is het nieuwe motto hier. Dat is natuurlijk de hele reis eigenlijk al, maar nu voelen we het ook echt en leven we er meer naar. We moesten hiervoor toch nog van alles van onszelf, omdat we een lijst in ons hoofd hadden die we 'moesten' zien. Totdat we in Motueka bij de Riverside Cafe zaten, na 2 heerlijk dagen in het Abel Tasman National park, om daar heerlijk in de tuin te lunchen met een lekker lokale wijn erbij, terwijl Dirk en Juul in de speeltuin aan het spelen waren. We hadden net een soort van ons plan getrokken, een lijst gemaakt van plekken die we 'moesten' zien, en daar was Charles, de eigenaar van het cafe, hij gaf ons het inzicht. Je moet helemaal niets! Je moet vooral niet achteraan in de rij gaan staan bij al die toeristische attracties, het is veel mooier als je de bijzondere plekjes gaat zien, waar niemand anders naartoe gaat. We hebben zijn tip, om naar de golden bay, te gaan meteen opgevolgd. Omdat dit een one way road is, nemen heel weinig toeristen deze weg, waardoor het een heel mooi onaangetast stukje natuur is.
We hebben 2 dagen in Collingwood op een camping aan het meer gestaan, waar de zeehonden voorbij zwommen. Bij de Old school cafe, waar wij in de ochtend een koffie zaten te drinken, kwamen we Landon en Dianne tegen uit de De US. Een zeer inspirerend koppel. Ze wonen 3 maanden per jaar in Pakawau, waar Landon een campsite direct aan het strand heeft. We zijn bij hen uitgenodigd in het huis wat ze hebben laten bouwen op de berg, met een prachtig uitzicht, daarna hebben we met elkaar gegeten.
Het was een plek, waar je echt verliefd op kan worden en waar we even hebben gefantaseerd over hoe het zou zijn om daar te wonen. Echt een prachtige wandeling gemaakt van 4 uur naar cape Farwell en de Archway island, zeehonden gezien met puppies die voor onze neus in pools aan het spelen waren.  We zijn er uiteindelijk ook 5 dagen gebleven, want we moesten niets!

Daarna meer richting de bergen gereden via Arthurs pass, wat een prachtige rit is. We hebben op een hele mooie plek gestaan, vanuit waar we een mooie wandeling hebben gemaakt door de rainforrest en waar glowwormen waren.
De weg die volgde over Arthurs pass, was spannend, er waren windstoten van 160 km per uur, ik vond het redelijk eng, gelukkig bleef Erik vrij kalm en luisterde Dirk en Juul in spanning naar de avonturen van Woezel en Pip.
Via Lake Tekapo meteen doorgegaan naar Lake Pukaki, welke velen malen mooier is dan Tekapo. Daar kwamen bussen vol toeristen aan, waar wij een allergie voor hebben opgebouwd hier. Lake Pukaki is prachtig, helder turquoise blauw meer aan de voet van de Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. We hadden een free campsite aan de lake, Erik heeft er nog ingezwommen. Vrij koud, want het was 12 graden die dag. Een behoorlijk koude nacht, 3 graden en dan geeft zo'n camper weinig warmte. Dicht tegen elkaar aan liggen en een extra deken. De volgende dag al klappertandend het ontbijt klaar gemaakt, warme pap en doorgereden naar Mount Cook om een mooie hike te maken van 4 uur. Juul op de rug in de draagzak en Dirk met z'n racers aan alles gelopen. Ondertussen lult hij de oren van je hoofd met verhalen over superhelden en over al het speelgoed wat hij thuis heeft en z'n vriendje, Olivier, met wie hij als hij terug is weer gaat spelen. Hij heeft al helemaal bedacht wat ze gaan doen. Juul zingt ondertussen haar eigen bedachte liedjes en zo hebben we genoten van alle mooie uitzichten.
Inmiddels zijn we in Wanaka aangekomen en weten we nog niet precies hoe onze overige 2 weken hier eruit gaan zien, 1 ding is zeker, we moeten de komende 2 weken nog helemaal niets!